Secciones del Blog

martes, 12 de diciembre de 2006

If you are there, please let me know.

Yes, because, otherwise, I’ll never know what I’m missing. Ok, it’s true that I don’t believe neither in love nor in things forever. However, in some part of me, I keep the hope that you are there, above all the things that make life so boring, just on the side against the routine, just on my side.
I don’t know whether you are listening or not. I expect you are in my city, in my neighbourhood, in Europe (let’s say Hamburg or London). I don’t mind where you are. I don’t mind if you have a boyfriend or if you are too busy to kiss me, as far as you tell me soon that you exist. For I need to know what I’m missing in not having you. Is it some intelectual complicity? Or something about electricity in being together? Or may be that amazing mix between sex and laughing I can picture when I think of you?
Anyway, if you do it, if you tell me who you are, please tell me too what I’m missing, because I don’t remember any more what I’m looking for when I talk about love.

Vicente Abril

11 comentarios:

Anónimo dijo...

No está nada mal, pero todos sabemos que habría ganado en alemán...

Anónimo dijo...

No better in any other language.
It's perfect, it's really perfect from my point of view. Maybe because you don't know how close I feel to these words.
It seems to be my thoughts, the ones that I know they exist but I never hear them.
Such a contradictory way of thinking, isn't it?

Keep writing, it's a pleasure to read everything you have written.

See u soon;)

Anem avant dijo...

Excuseme, but I don't understand english!!!!!
Niño que me ha tocado pedir ayuda para conseguir entender los 3 miniparrafos del escrito.

Nos ha encantado!!!, A mi y también a mi traductor. Pero sólo te pido un favor... traducelos para los analfabetos anglosajones!!!!
De todas formas, sea en la lengua que sea.... sigue escribiendo en lo que te apetezca. Vale la pena esforzarse en traducirte.
Adeu carinyet!!

Anónimo dijo...

Traducción:

"Si estás ahí, por favor, dímelo”

Sí, porque de otro modo, no sabré lo que me estoy perdiendo. De acuerdo, es cierto que no creo en el amor o en las cosas para siempre. Sin embargo, en alguna parte de mí, mantengo la esperanza de que tú estás ahí, sobre todas las cosas que hacen la vida tan aburrida, justo en el lado contrario a la rutina, simplemente en mi lado.
No sé si estás escuchando o no. Espero que estés en mi ciudad, en mi barrio, en Europa (digamos Hamburgo o Londres). No me importa donde estés. No me importa si tienes novio o si estás demasiado ocupada para besarme, con tal de que me digas pronto que existes. Porque necesito saber qué me estoy perdiendo al no tenerte. ¿Es alguna complicidad intelectual?, ¿o algún tipo de electricidad al estar juntos? ¿o quizá esa sorprendente mezcla entre sexo y risas que imagino cuando pienso en ti.
En cualquier caso, si lo haces, si me dices quién eres, por favor, dime también qué me estoy perdiendo, porque ya no recuerdo qué es lo que estoy buscando cuando hablo de amor.
Vicente Abril

Espero haber acertado con la traducción. Carmen.

Anónimo dijo...

Vaya, no sabía que fueses tan romántico, jamás ví esa faceta tuya...quizás ví la más crítica, la más intelectual ó la más risueña y despreocupada. Al final resultas ser un blandengue! Como todos! TE lo digo de broma vcent. El texto me parece precioso, de verdad.

Un beso de una ex-alumna del ausias, que sepas que te echa de menos.

Inma dijo...

hola.. aun no sabes quien soy?voy a darte una pista..

"vicente!vicente!gracias por el excelente!la proxima vez.. que sea un diez!"

ya?soy inma!creo que ya no hace falta que me autodefina, ya me tienes mas o menos fichada.. bueno me ha sorprendido mucho tu faceta de chico romántico, que pena que todos la tengais tan escondida.. (la faceta) puede que una forma de esconderla fuera escribiendola en ingles, asi se aumentaban las probabilidades de la que la gente no se parara a leer por la pereza de traducir y de alguna forma se mantuviera escondida..no es así? Con mis dotes mas o menos torpes de traduccion he podido entenderlo y es una pasada, como todo lo que escribes. Si te consuela hay más gente que tu que espera que alguien venga y le avise de que existe, lo demás supongo ya es mérito de cada uno o del destino quien sabe..

También quería responder a tu super comentario en mi blog.. Tienes razón, uno se define por lo que ama no por lo que odia.. y hay que buscar soluciones por supuesto.. Pero en ocasiones tristemente uno se busca enemigos sin quererlo y la batalla ya esta montada.. No te asustes mucho tampoco por estos intentos de salvar el mundo y de canviar la sociedad que tenemos la gente como yo.. soy consciente de que estas ideologias esperanzadoras y radicales a su vez son propias de la adoscelencia y que de aquí a unos años ya me habre convertido en una adulta conformista, que ve las injusticias pasar y que cree que el mundo esta montado así, sin pedir explicaciones a quien lo dejó tan mal..
mientras tanto... dejame vivir mis años revolucionarios, no crees?

por cierto, tengo una nueva entrada en mi blog www.potserquisap.blogspot.com, espero que te guste!

Eva dijo...

ei!!! soy Eva, la que cantaba Vicente, Vicente... junto con Inma y se dejó la voz en ello.
No sabiamos esa faceta tuya tan romántica (coincido con Inma en que la tenias muy escondida).
Ha costado un poco entender el texto pero creo que mis profesores de inglés se sentirian ogullosos de la labor que han llevado a cabo conmigo.
Después de contarte parte de mi vida escolar, solo decirte que tengo un blog: www.sensecapnipeus.blogspot.com
a ver si entras i me dejas algun comentario!!! Nos vemos en clase!!

Anónimo dijo...

Preciós. Una manera increible de transmetre un sentiment. Em fa gràcia que hages triat precisament Hamburg i Londres, dos ciutats que signifiquen molt per a mi. Felicitats.
Per cert, Carmen, felicitats per la teua traducció. Jo sóc traductora i no ho hauria fet millor. Seran les llicenciatures...

Anónimo dijo...

Déjame decirte que hubo un tiempo en que alguien te habló en términos parecidos y fuiste tú quién te negabas a creérlo. Yo tampoco sé lo busco, cada vez es todo más complejo, lo aprendí de tí. Sólo sé que me gustaría encontrarlo, porque me gustaría saber que me estoy perdiendo al no tenerlo. Ya firmé mi rendición, tú me ayudaste a ello, pero sigo siendo de algún modo la misma, con todo lo que conlleva ser yo. Un beso de quién supongo ya sabes quien es.

Anónimo dijo...

Vicente, you get the point and I am under a charm. I am astonished, that there is somebody who can open his mind in this way. I think many people feel like you and enjoy listen to every detail in your words, as I do. You are missing something with never ending love. If you keep your hope, you will find what you are searching for.
The important thing: be further yourself! Your brave girl.
PD: Your comment could not be more grandiose in another language.

Unknown dijo...

Daca esti acolo te rog spunemi
Da, pentru altfel as stii ce pierd. De acord, e adevarat ca nu cred in iubire sau in lucrurile pentru totdeauna. Totusi, intr-o parte din mine exista speranta ca tu esti acolo, deasupra tuturor lucrurilor care fac viata plictisitoare, exact in partea contrarie rutinei, alaturi de mine.
Nu stiu daca asculti sau nu. Sper sa fii in orasul meu, in cartierul meu, in Europa (sa zicem Hamburg sau Londra. Nu ma intereseaza unde esti. Nu ma intereseaza daca ai iubit sau daca esti prea ocupata pentru a ma saruta, doar sa-mi spui ca existi. Pentru ca trebuie sa stiu ce pierd in a nu te avea. E vreo complicitate intelectuala? Sau un tip de electricitate cand suntem impreuna? Sau poate surprinzatorul amestec intre sex si rasete ce-mi imaginez gandindu-ma la tine.
In orice caz, daca o faci, sa spui si ce pierd pentru ca nu imi amintesc nici ce caut cand vorbesc de iubire.

La respuesta esta en los 100 archivos y más que se pueden comprimir con el programa winzip en un solo archivo denominado:TU.zip